Rejestracja znaku towarowego to kluczowy krok dla przedsiębiorców, który zapewnia im wyłączność na korzystanie z oznaczenia w ramach działań gospodarczych. Jednakże, co istotne, sama rejestracja to nie koniec procesu, a zaniedbanie obowiązku jego używania może prowadzić do utraty ochrony. W niniejszym artykule przyjrzymy się kluczowym aspektom obowiązku używania znaku towarowego.
Obowiązek używania znaku towarowego – podstawowe założenia
W momencie rejestracji znaku towarowego, przedsiębiorca nabywa wyłączność na jego korzystanie przez okres opłaconych 10 lat. Jednakże, istnieje kluczowy warunek, który zabezpiecza interesy wszystkich stron – obowiązek używania znaku. Zgodnie z art. 154 Ustawy Prawo Własności Przemysłowej, używanie znaku towarowego obejmuje szereg działań, takich jak umieszczanie go na towarach, ich oferowanie, wprowadzanie do obrotu, import, eksport, składowanie, a także reklama.
Nieużywanie zarejestrowanego znaku towarowego w sposób rzeczywisty względem towarów i usług, dla których został zarejestrowany, może prowadzić do wygaśnięcia prawa ochronnego. Zgodnie z art. 169 Ustawy Prawo Własności Przemysłowej, jeżeli znak nie był używany przez okres pięciu lat od daty wydania decyzji o udzieleniu prawa ochronnego, może dojść do stwierdzenia wygaśnięcia tego prawa.
Forma i zakres używania znaku
Ważnym aspektem obowiązku używania znaku towarowego jest utrzymanie zgodności z jego zarejestrowaną formą. Zmiany w formie mogą wpłynąć na charakter odróżniający znaku, co może prowadzić do utraty ochrony. Jeżeli zarejestrowany znak jest słowno-graficzny, konieczne jest jego używanie w tej dokładnej formie.
Podobnie, zakres używania znaku powinien obejmować dokładnie te towary i usługi, dla których został zarejestrowany. Odstępstwo od tego może prowadzić do ograniczenia ochrony, a nawet wygaśnięcia prawa ochronnego w stosunku do „nieużywanych” towarów i usług.
Konsekwencje nieużywania znaku – rozważenia praktyczne
Niewłaściwe używanie znaku towarowego może prowadzić do utraty ochrony, ale także stanowi przeszkodę do egzekwowania związanych z nim praw. W przypadku wszczęcia postępowania o wygaśnięcie prawa ochronnego na wniosek konkurenta, konieczne jest przedstawienie dowodów na rzeczywiste używanie znaku w ciągu ostatnich pięciu lat.
Art. 166 Ustawy Prawo Własności Przemysłowej precyzuje, że używanie znaku towarowego powinno być „rzeczywiste”. Incydentalne, symboliczne działania, podejmowane jedynie w celu zachowania prawa ochronnego, nie spełniają tego warunku. Takie działania mogą prowadzić do wygaśnięcia prawa, nawet jeśli formalnie próbuje się zachować ochronę.